Hotele historyczne, butikowe i apartamenty w obiektach historycznych w Warszawie
Hotele historyczne to unikatowe miejsca, zlokalizowane najczęściej w zabytkowych obiektach, które łączą historię, dziedzictwo kulturowe danego obszaru, historię architektury, tradycję, obyczaje oraz regionalną kuchnię z nowoczesnością. W Polsce istnieje kilkaset takich obiektów w odrestaurowanych po wojnie pałacach i zamkach lub kamienicach. W Warszawie można odnaleźć kilka miejsc, które przed wojną pełniły funkcję hotelową, przetrwały działania wojenne i pozostały obiektami hotelowymi do dzisiaj.
Hotele butikowe (boutique hotels lub lifestyle hotels) to wyszukane, wyrafinowane, niepowtarzalne, niewielkie obiekty zaprojektowane przez znanych projektantów w indywidualny sposób. Wyróżnia je kameralność, intymność i spersonalizowana obsługa na najwyższym poziomie. Zazwyczaj zlokalizowane są w centrum miasta lub w starej jego części w zaadoptowanych zrekonstruowanych historycznych kamienicach.
Apartamenty to wielofunkcyjne mieszkania o wysokim standardzie i metrażu. Wyposażenie apartamentu jest wyjątkowe, a jakość użytych materiałów ponadstandardowa. Projekty wnętrz są przygotowywane przez znanych projektantów. Te zasady dotyczą także apartamentów hotelowych. Najczęściej znajdują się w prestiżowej dzielnicy, w ciekawie zaprojektowanym budynku z własną recepcją oraz obszerną poczekalnią. Te, które opisujemy w niniejszym zestawieniu mieszczą się w starych odrestaurowanych kamienicach w centrum Warszawy.
W Warszawie istnieje zapewne więcej tego typu wyjątkowych hotelowych obiektów historycznych. Chętnie je odwiedzimy i opiszemy w ramach realizowanego przez nas projektu. Zapraszamy do kontaktu i współpracy z nami.
Hotel Bristol, a Luxury Collection Hotel, Warsaw | Hotel Raffles Europejski Warsaw | Hotel Polonia Palace | Mamaison Hotel Le Regina, Warsaw | Hotel Indigo | Zajazd Napoleoński | H15 Boutique Hotel | Nobu Hotel Warsaw | Hotel Bellotto | Residence St. Andrews Palace | Castle INN | Hotel Warszawa | Tiffi Old Town Hotel | Teatro Hotel | Arthotel Stalowa 52 | Autor Rooms | Residence 1898 | Chopin Boutique B&B
Hotel Bristol, A Luxury Collection Hotel, Warsaw
Na Krakowskim Przedmieściu 42/44, w miejscu pałacu rodziny Tarnowskich, wzniesionym w 1802 roku, rozpoczęto budowę najbardziej znanego hotelu w Warszawie, później nazwanego Bristolem. Wśród udziałowców spółki właścicielskiej pojawiła się znana wszystkim Polakom postać Ignacego Paderewskiego – pianisty, polityka i biznesmena. Pierwszy projekt hotelu został przygotowany w stylu secesyjnym przez Tadeusza Stryjeńskiego. Wprowadzenie zmian do projektu zlecono Władysławowi Marconiemu, którego dziełem jest neorenesansowa bryła obiektu, zaś secesyjne wnętrza zaprojektował Otto Wagner Młodszy. Otwarcie Bristolu nastąpiło w 1901 roku. Budynek hotelu był pięciopiętrowym czworobokiem z ośmioma kondygnacjami wokół wewnętrznego podwórka. Na szczycie znajdował się taras zwany gloriettą, z widokiem na Warszawę. Hotel był wyposażony w instalację elektryczną, centralne ogrzewanie, wentylację, a ponadto przypisane było do niego sześć numerów telefonicznych, podczas gdy w całej Warszawie było ich 800. W hotelu funkcjonowały restauracja, kawiarnia oraz sklepy. Sensacje wzbudzały windy, w tym jedna – kryształowa – dla ośmiu osób. Dziennikarze pisali, że jest ona „karetą z bajki o królewnie zaczarowanej”. Okres międzywojenny to czas świetności hotelu. Odbywały się tu wielkie bankiety i bale na cześć znanych osobistości, m.in. dla Marii Skłodowskiej‑Curie, po otrzymaniu przez nią nagrody Nobla, oraz w 1923 roku pożegnalny bankiet dla Józefa Piłsudskiego, odchodzącego z polityki. W 1928 roku Paderewski opuścił Polskę, a nowym właścicielem Bristolu został poznański Bank Cukrownictwa. W 1939 roku we wnętrzach hotelu mieścił się szpital, a podczas wojny kwaterowali się tu Niemcy. W 1952 roku nowym właścicielem hotelu została spółka Orbis. W 1981 roku Bristol był zamknięty, jednak mieszcząca się w jego wnętrzach kawiarnia pozostała miejscem spotkań śmietanki warszawskiej. Ponowne otwarcie hotelu nastąpiło 17 kwietnia 1993 roku. W latach 1998‑2013 obiekt należał do sieci Royal Meridien, a od stycznia 2013 roku, po zakończonym remoncie, dołączył do sieci hoteli najwyższej światowej klasy – The Luxury Collection. Przy wejściu do kultowej kawiarni hotelowej, uwielbianej przez warszawiaków, umieszczono nowoczesną instalację artystyczną z nazwiskami setek znanych osób, które odwiedziły hotel na przestrzeni 120 lat jego istnienia. W 2021 roku tuż obok kawiarni został otwarty awangardowy gin bar Lane’s. Hotel Bristol jest uważany za wybitne dzieło sztuki secesyjnej, a wnętrza hotelu w stylu art déco budzą niezapomniane wrażenia. Hotel oferuje 168 pokoi i 38 apartamentów.
Krakowskie Przedmieście 42/44
Hotel Raffles Europejski Warsaw
To jeden z trzech najbardziej znanych hoteli historycznych w Warszawie. Jego dzieje sięgają XVII wieku, kiedy w tym miejscu znajdował się pałac biskupa poznańskiego – Stefana Wierzbowskiego. Pałac został sprzedany magnatom z rodziny Radziwiłłów, potem kolejno był własnością księcia Jerzego Lubomirskiego i marszałka wielkiego litewskiego Ignacego Ogińskiego. W 1804 roku pałac kupił Ferdynand Gerlach – stolarz warszawski i zamienił go w hotel. Jednak dopiero po przejęciu tego obiektu przez spółkę Przeździecki & Pusłowski zaczął się kluczowy okres zmian, który zadecydował o popularności hotelu. Nowi właściciele pałacu zbudowali, według projektu Henryka Marconiego, neorenesansowy nowoczesny, elegancki i najdroższy hotel w Warszawie w czasach Imperium Rosyjskiego. W ówczesnych gazetach pisano, że jest to pierwszy prawdziwie europejski hotel, a nie tylko warszawski. Otwarcie obiektu nastąpiło w 1857 roku i od tej pory stał się on miejscem spotkań śmietanki artystycznej, biznesowej i politycznej. W Europejskim miała swoją siedzibę wytworna i słynna cukiernia – Lourse, znana z ciastek francuskich, napoleonek ciast i lodów, istniejąca także w obecnym hotelu Raffles. W kawiarni bywali Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz czy Władysław Reymont. W latach 1880‑1906 działał tu Salon Sztuk Pięknych Aleksandra Krywulta oraz pracownia artystyczna znanych malarzy – Józefa Chełmońskiego i Antoniego Piotrowskiego, do których dołączyli później Andrzej Chmielowski i Stanisław Witkiewicz. W 1907 roku, w 50‑lecie istnienia, hotel przeszedł gruntowną renowację i kolejną w latach 1920‑1930. Niestety podczas wojny budynek uległ zniszczeniu. Po jej zakończeniu został odbudowany, a dekretem Bieruta stał się własnością państwa. W latach 60. obiektem zarządzała spółka Orbis. W 2005 roku hotel odzyskali przedwojenni właściciele. Siedem lat później, po odsprzedaniu większościowego pakietu udziałów znanej patronce sztuki ze Szwajcarii – Verze Michalskiej‑Hoffmann, ruszyły w nim prace renowacyjne. Połączenie 160 lat historii hotelu Europejskiego ze 130‑letnim doświadczeniem marki Raffles zaowocowało spektakularnym otwarciem nowego hotelu w 2018 roku. Luksusowe hotele tej marki znajdują się w najlepszych lokalizacjach na świecie. Nowy Raffles Europejski to miejsce, w którym znajduje się 106 pokoi i apartamentów, SPA, centrum konferencyjne, restauracja i cukiernia. We wnętrzach zgromadzono całą gamę zdjęć z czasów przedwojennych, nawiązujących do historii Warszawy, starego hotelu Europejskiego i jego otoczenia. W pokojach i w lobby można podziwiać dzieła sztuki współczesnych polskich artystów.
Krakowskie Przedmieście 13
Hotel Polonia Palace
Zaprojektowany przez Juliusza Nagórskiego i Józefa Holewińskiego hotel Polonia Palace to jeden z trzech najbardziej znanych hoteli historycznych w Warszawie. Jego nazwa miała odwoływać się do patriotycznych uczuć Polaków. Inwestorem i zarządcą tego obiektu był hrabia Konstanty Gabriel Przeździecki. Oficjalne otwarcie hotelu miało miejsce 14 lipca 1913 roku. Był to luksusowy obiekt, w którym zainstalowano niezwykłe wówczas udogodnienia, takie jak: centralne ogrzewanie, bieżącą i ciepłą wodę, telefony i sejfy. Wewnątrz hotelu znajdowały się kawiarnia, perfumeria, sklep z winami oraz salon fryzjerski. Wielkie emocje wzbudzały sale dancingowa i balowa, gdzie odbywały się największe rauty i bale. Najbardziej znanym i modnym miejscem spotkań aktorów, artystów oraz polityków była restauracja hotelowa, w której gościli m.in. Stefan Żeromski, Tadeusz Boy‑Żeleński, Kornel Makuszyński czy Jan Lechoń. Hotel Polonia ocalał podczas działań wojennych. W czasach okupacji mieszkali tu niemieccy oficerowie, a w trakcie Powstania Warszawskiego mieścił się tu szpital i baza zaopatrzenia dla Warszawy. W zabezpieczeniu hotelu przed okradzeniem i zniszczeniem ogromną rolę odegrali jego pracownicy, którzy wrócili do Warszawy z obozu przejściowego i zamknęli budynek. Hotel Polonia jako jedyny ocalały obiekt w centrum Warszawy mógł powitać pierwszych gości już w 1945 roku, wśród których był m.in. generał Dwight Eisenhower. Obiekt ten stał się siedzibą kilkunastu misji dyplomatycznych. W latach 50. odbywały się w nim bankiety i bale dla dyplomacji tzw. bloku wschodniego, a w latach 70. urządzano tu kongresy hutników, związków zawodowych czy targi książki. Obecnie hotelem Polonia Palace zarządza spółka Hotele Warszawskie Syrena. Obiekt przeszedł gruntowny remont, podczas którego wprowadzono wiele innowacyjnych rozwiązań, lecz zachowano jego historyczny wygląd. Świetnym przykładem tego rodzaju działań jest przekształcenie starego podwórka w lobby hotelowe zwieńczone szklanym dachem. Polonia Palace już niedługo będzie świętować 110‑lecie istnienia.
Al. Jerozolimskie 45
Mamaison Hotel Le Regina Warsaw
Historia budynku mieszczącego obecnie butikowy hotel Le Regina nie jest jednoznaczna. W starych dokumentach istnieje wzmianka o budowie rezydencji dla Pawła Mostowskiego w latach 1734‑1738, którą nazywano pałacem Mostowskich. Inne źródła podają, że obiekt ten należał do żony oficera Kazimierza Mokrowskiego. W latach późniejszych pałacem rządził kucharz królewski Zettner, który organizował tu wspaniałe bale i wydarzenia towarzyskie. Kolejnym właścicielem była rodzina Przeździeckich. W 1762 roku pałac przebudowano, dodając duży dziedziniec. Podczas wojny i Powstania Warszawskiego budynek został zniszczony. Po odbudowie w latach 1951‑1953, na wzór pałacu Mostowskich lub, w zależności od źródeł, pałacu Przeździeckich, urządzono w nim siedzibę Ambasady USA. Od 2004 roku mieści się tu pierwszy i jedyny na Nowym Mieście pięciogwiazdkowy hotel. Na trzech piętrach znajduje się 61 pokoi i apartamentów. We wnętrzach zachowano klasycystyczne elementy architektoniczne. Do dekoracji użyto najwyższej jakości kamienia oraz drewna, a ponadto zastosowano ciepłe barwy beżu, brązu i wanilii. Przytulne lobby hotelowe z kominkiem stwarza wspaniałą atmosferę do spotkań biznesowych i towarzyskich. W obiekcie znajduje się także odrestaurowany dziedziniec z ogrodem i fontanną.
Kościelna 12
Hotel Indigo
W początkach XX wieku, w rejonie Traktu Królewskiego i Nowego Światu wznoszono wiele budynków mieszkalnych i obiektów użyteczności publiczej. W 1903roku na ul. Smolnej 40, rozpoczęła się budowa rezydencji dla hrabiego Ksawerego Branickiego. Projektem zajął się słynny architekt Bronisław Brochowicz‑Rogoyski, który zaprojektował także wiele kamienic na sąsiedniej ul. Foksal, a także gmach Politechniki Warszawskej. Rezydencja wyróżniała się wspaniałymi zdobieniami i pałacowym wnętrzem. Jednym z mieszkańców tej kamienicy był malarz Franciszek Żmurko. Podczas dzialań wojennych kamienica została częściowo spalona, a później okradziona i zdewastowana. Po wojnie odbudowano ją na podstawie starych planów i dokumentacji. W 1945 roku podzieliła los wielu innych prywatnych własności i została znacjonalizowana. Rodzinie Hrabiów Branickich zabrano majątki, w tym także Pałac w Wilanowie. Przez krótki czas mieszkał tu sam Bolesław Bierut, I Sekretarz PZPR, a w latach 70. miał tu siedzibę Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Aktualnie budynek ma status zabytku i pozostaje pod opieką Konserwatora Zabytków. Od 2014 roku właścicielem jest firma Budizol, która podjęła decyzję o jego rozbudowie o nową część, przeznaczoną na butikowy hotel. Głównym architektem inwestycji został Bogdan Kulczyński, który zgodnie z zaleceniami konserwatora, bazując na starych zdjęciach i planach, zaproponował połączenie historycznej kamienicy z nowoczesnymi elementami architektonicznymi. Dobudowano 4 piętro, łącznie z nowym przeszklonym dachem i lukarnami, doświetlającymi pokoje. Zachowano stare stropy, ściany, klatki schodowe jednocześnie dodając elementy nowoczesnej przestrzeni. Takie rozwiązanie zastosowano m.in. w przestrzennym, wysokim lobby hotelowym ze szklanym dachem i wewnętrzną panoramiczną windą. Efektowne oświetlenie zapewnia ogromy żyrandol ( ważący około 1,5 tony), składający się z 900 kolorowych kul, zawieszonych na linkach w szczycie szklanego sufitu. Za dekorację wnętrz odpowiadała pracowna 2KUL Interior Design. Do hotelu wchodzi się przez metalową zrewitalizwaną bramę, odtworzoną ze zdjęć. W otwartym w 2017roku hotelu znajduje się 60 nowoczesnych indywidualnie zaprojektowanych pokoi. Połączenie najnowszych trendów wnętrzarstwa z butikowym charakterem hotelu zaowocowało wieloma nagrodami, w tym pierwszym miejscem za najlepszy obiekt historyczny oraz za najlepszy wystrój /design. W hotelu jest także Restauracja FLO oraz przestrzeń konferencyjno bankietowa.
Smolna 40
Zajazd Napoleoński
Historia tego budynku, znajdującego się obecnie w dzielnicy Warszawa‑Wawer sięga XV wieku. W starych dokumentach jest zapis o powstaniu karczmy czy austerii jako budowli drewnianej. Przez lata miejsce to było świadkiem wielu wydarzeń ważnych dla naszego kraju. To na tym terenie miały miejsce bitwy pod Wawrem w 1831roku, podczas Powstania Listopadowego, a według niektórych źródeł odpoczywał tu sam Napoleon Bonaparte w 1812roku podczas marszu na Moskwę. W czasie powstania swą siedzibę w obiekcie miał sztab generała Szembeka i generała Prądzyńskiego. Historycy sądzą, że podczas Powstania Kościuszkowskiego lub podczas III rozbioru Polski karczma została zniszczona. Przyczyną mogła być jej centralna lokalizacja na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych. Z kolei na Topograficznej Karcie Królestwa Polskiego wydanej w 1839roku, Karczma Wawer jest ponownie zaznaczona. W latach 1848‑1867 wybudowano obok dom mieszkalny wraz z kuźnią i destylarnią wódki. Przez lata obiekt należał do wielu właścicieli. Po I wojnie światowej, Konstanty Morantowicz wydzierżawił ją Szymonowi Walczakowi, który zamienił restaurację w lokal o nazwie Karczma pod Napoleonem. W okresie miedzywojennym Towarzystwo Przyjaciół Grochowa starało się o wpisanie karczmy do zabytków polskich. Podczas okupacji niemieckiej istniało tu muzeum wawerskie z licznymi pamiątkami z okresu powstań listopadowego i styczniowego. Pod koniec wojny pamiątki zostały zrabowane, a budynek wykorzystano na mieszkania kwaterunkowe. W 1965roku udało się wpisać budynek do rejestru zabytków. Urząd Dzielnicy Praga Południe wykwaterował mieszkańców i podjął się remontu. Jednak dopiero w latach 1980‑1984, po wydzierżawieniu karczmy od Skarbu Państwa, prywatny właściciel podjął się generalnej przebudowy z przeznaczeniem starej austerii na cele hotelowe. Ten najstarszy, odrestaurowany hotel w gminie Wawer mieści 24 pokoje i apartamenty, utrzymane w eleganckim stylu, wyposażone w pamiątki nawiązujące do historii tego miejsca. Hotel otoczony jest pięknym ogrodem.
Płowiecka 83
H15 Boutique Hotel
Secesyjna Kamienica przy ul. Poznańskiej 15 w Warszawie, została wzniesiona dla Rodziny Glassów w 1892 roku. W 1924 roku budynek sprzedano poselstwu radzieckiemu, potem mieściła się tam Ambasada Radziecka, gdzie odbywały się spotkania i konferencje rządowe polsko‑rosyjskie. W 1926 roku kamienicę przebudowano w znanym w tym okresie stylu neoklasycyzmu radzieckiego. Do tej pory zachowało się wiele zdobień z tego czasu, w tym glob w wieńcu nad wejściem do budynku, sierpy i młoty w obecnej sali restauracyjnej oraz w sali historycznej, pełniącej niegdyś rolę sali balowej poselstwa sowieckiego. Przetrwały także oryginalne parkiety z ornamentami. Kamienica została ocalona przed zniszczeniem podczas bombardowań w czasie Powstania Warszawskiego, dzieki zajęciu jej przez żolnierzy niemieckich w czerwcu 1941 roku. W czasach powojennych swoją siedzibę miały tu kolejne ministerstwa oraz znane Przedsiebiorstwo Spedycji Miedzynarodowej C. Hartwig. W 1995 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Po gruntownym i długim remoncie, jednak z zachowaniem wszelkich historycznych pozostałości architektury, symboli oraz zdobień, udało się stworzyć niepowtarzalny butikowy hotel, łączący nowoczesny design z historią. Dobudowano przeszklone czwarte piętro z łącznikiem prowadzącym do starej części budynku. Podziw gości wzbudza piękne szklane patio z podłogą w kształcie szachownicy, z przeznaczeniem na lobby biznesowe oraz unikalne wnętrza i wyposażenie pokoi i apartamentów, których jest 47. Każde piętro ma indywidualnie dobrany kolor. Wnętrza zaprojektowała Mariola Tomczak. Pokoje wyposażono w nowoczesne meble firm włoskich oraz dzieła Rity Zimmerman. W hotelu istnieje też Rabbitole Art Room, w którym można podziwiać prace sławnych artystów z całego świata. Od momentu otwarcia w 2012roku hotel H15 jest uznawany za jeden z najlepszych hoteli w Polsce, co potwierdzają liczne nagrody i wyróżnienia. Obiekt należy do Zrzeszenia Design Hotels.
Poznańska 15
Nobu Hotel Warsaw
W samym centrum Warszawy, w Śródmieściu, przy zbiegu ul. Wilczej 73 i Emilii Plater, w odremontowanej, eklektycznej, ocalałej częściowo podczas wojny kamienicy, powstał hotel Rialto. Ze starych dokumentów wynika, że przed 1914rokiem budynek był własnością Tacjana Mierzejewskiego, a w 1930roku należał do Józefa Cybulskiego. W 2001 roku odrestaurowano dwie kondygnacje budynku, według projektu studia DOM Architektury. Ściany zewnętrzne, wewnętrzne, konstrukcyjne oraz klatka schodowa zachowały przedwojenny kształt. W 2003 roku w obiekcie otworzono pierwszy butikowy hotel w Warszawie. Znajdowały się w nim 44 pokoje, zaprojektowane indywidualnie w stylu art‑deco, a we wnętrzach królowały oryginalne antyczne meble. Wiadomość o rozbudowie hotelu Rialto, wzbudziła wiele emocji w świecie architektów i hotelarzy. Przygotowaniem projektu zajęło się studio Medusa Group. Początkowo miała to być rozbudowa Rialto, ale później, w wyniku umowy z Nobu, projektanci musieli zmierzyć się z umiejętnym połączeniem minimalistycznej japońskiej formy z historią starej Warszawy i stylem art‑deco. Ich projekt musiał także pogodzić obraz dzisiejszej, kosmopolitycznej Warszawy z kształtem stolicy sprzed wojny. Kolorystyka obu budynków kontrastuje ze sobą, hotel Rialto charakteryzują jasne barwy, a hotel Nobu‑odcienie szarości. Historia i nowoczesność wzajemnie się przenikają. Projektem wnętrz zajęło się biuro PCH International z USA. Z hotelu Nobu Warsaw można przejść modernistycznym korytarzem wprost do historycznej cześci hotelu Rialto przez odrestaurowaną klatkę schodową. Zachowano także piękną drewnianą, przeszkloną windę z ławeczką i lustrami. Rozbudowę o nowe skrzydło rozpoczęto w 2019 roku, a oficjalne otwarcie tego pięciogwiazdkowego hotelu obyło się już rok wcześniej. Obecnie, u zbiegu ulic Wilczej i Koszykowej, możemy podziwiać Hotel Nobu, należący do jednej z najbardziej luksusowych marek hotelowych, założonej przez amerykańskiego aktora Roberta de Niro, znanego szefa kuchni Nobu Matsuhisę oraz producenta filmowego Meira Tepera. Hotel Nobu Warsaw razem z Rialto oferuje 117 pokoi w różnych stylach od klasycznego do supernowoczesnego. W hotelu Nobu Warsaw dominuje minimalizm japońskiego designu, w Rialto klasyka. Swoje miejsce ma też strefa konferencyjna oraz autorska Restauracja Nobu, serwująca wyszukane dania japońskie. Restauracja Nobu posiada 40 lokalizacji na całym świecie.
Wilcza 73
Hotel Bellotto
Budowa Pałacu Prymasowskiego przy ul. Senatorskiej 13/15 sięga końca XVI wieku. Na przestrzeni lat obiekt był wielokrotnie zniszczony najpierw przez Szwedów, potem Sasów, Kozaków i Wołochów. Został odbudowywany przez Prymasa Stanisława Szembeka z przeznaczeniem na mieszkania dla prymasów. W pierwszej połowie XVIII wieku pałac przebudowano w stylu rokoko na rezydencję prymasa Adama Komorowskiego, a w latach późniejszych dokonano rozbudowy w stylu klasycystycznym, która objęła boczne skrzydła z pawilonami, a front budynku zyskał czterokolumnowe portyki. Wnętrza zaprojektowali Jan Christian Kamsetzer i Szymon Bogumił Zug. Po trzecim rozbiorze Polski w 1795roku, w pałacu mieściły się siedziby różnych urzędów, a podczas 20‑lecia międzywojennego obiekt zajęło Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych. Podczas wojny pałac został spalony, a jego odbudowę rozpoczęto w 1949roku z przeznaczeniem na siedzibę Centralnego Zarządu Muzeów i Ochrony zabytków. Przez wiele lat mieścił się tu oddział urzędu stanu cywilnego, a także biblioteka amerykańska. Po zakupie przez Zjednoczone Przedsiębiorstwo Rozrywkowe, obiekt na wiele lat stał się główną siedzibą spółki. W 2016 roku w pałacu otwarto pięciogwiazdkowy hotel Bellotto. Znajduje się w nim 20 pokoi i apartamentów, których wnętrza prezentują klasykę w nowoczesnym wydaniu, zaprojektowaną tak, by nie stanowiła konkurencji dla historycznego detalu. W bocznych skrzydłach pałacu mieści się uwielbiana przez warszawiaków kawiarnia Miodowa i restauracja Focaccia, budząca zainteresowanie miłośników nowoczesnej włoskiej kuchni. Dskonała lokalizacja hotelu oraz historia związana z pałacem przyciąga wielu zagranicznych turystów.
Senatorska 13/15
Residence St. Andrews Palace
W centrum Warszawy, przy ul. Chmielnej 30, istnieje wyjątkowa kamienica wpisana do rejestru zabytków. Została wybudowana w latach 1860‑61 jako obiekt mieszkalny. W 1906 roku przebudowano ją według projektu ówczesnego konserwatora zabytków, Jarosława Wojciechowskiego, który był zafascynowany pisarzem i artystą Stanisławem Witkiewiczem. Zgodnie z Jego założeniem, że tylko styl zakopiański i ludowy jest narodowy, postanowił ozdobić fasadę budynku secesyjno‑zakopiańskimi elementami i dodać trójkątny szczyt z motywem słońca. Obecnie kamienica jest jedną z nielicznych tak bogato zdobionych obiektów w stylu zakopiańskim w Polsce. Budynek przetrwal działania wojenne. Pod koniec lat 90‑tych nowy właściciel przeprowadził generalny remont zarówno kamienicy jak i podwórza, tworząc kameralny jasny dziedziniec z kawiarnią Między Słowami i sklepikami, dostępny dla gości z zewnątrz. W kamienicy został otwarty pierwszy w Warszawie Aparthotel, oferujący 24 w pełni wyposażone apartamenty hotelowe.
Chmielna 30
Castle Inn
Wpisana do rejestru zabytków kamienica przy ulicy Świętojańskiej 2 znajduje się w najbardziej prestiżowym miejscu w Warszawie, tuż obok Zamku Królewskiego. Jej historia sięga XV wieku, kiedy właścicielami nieruchomości byli książęta mazowieccy. Na przestrzeni lat kamienica była wielokrotnie przebudowywana, w zależności od preferencji i gustów właścicieli. Warto wspomnieć o pierwszej przebudowie w II połowie XVI wieku, dokonanej przez Antonia Vascontiego, a następnie kontynuowanej przez twórcę miasta Zamość – Bernardo Morando, oraz o kolejnej, na początku XVII wieku. Ta ostatnia polegała na zastąpieniu drewnianych stropów w przyziemiu ceglanymi. Wtedy także podwyższono budynek o jedną kondygnację. Na początku XIX wieku w kamienicy znajdował się sklep z winami, należący do Wincentego Sonnera, a potem cukiernia Zygmunta Plocera. W 1918 roku budynek stał się własnością Władysława Kościelskiego, poety i znanego mecenasa sztuki. Od tej pory nazywano go kamienicą Kościelskich. Za życia ówczesnego właściciela obiektu dokonano najwięcej ciekawych zmian w wystroju budynku. Przeprojektowano dach na czterospadowy, dodano kamienne obramienia okien, zmodernizowano układ wnętrza i zainstalowano centralne ogrzewanie. Kamienica została połączona z sąsiednim budynkiem tzw. psałterią, również należącą do Kościelskiego. Nad projektem czuwało Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. W okresie międzywojennym budynek był rezydencją ambasadorów USA i Rumunii. Podczas wojny kamienica ucierpiała tylko nieznacznie, a w czasie Powstania Warszawskiego mieścił się w niej punkt oporu Polaków. Po wojnie budynek został odbudowany jako jeden z pierwszych. W latach 1950‑1953 swą siedzibę miało tu biuro Kierownictwa Odbudowy Zamku Państwowego Przedsiębiorstwa Budowlanego Robót Konserwatorskich i Architektury Monumentalnej. Z kolei w latach 1988‑1992 obiekt przebudowano na potrzeby Zamku Królewskiego. Od 2007 roku funkcjonuje w tym miejscu uroczy hotel butikowy z ciekawą ofertą 22 designerskich pokoi, zaprojektowanych przez znanych i cenionych artystów. Jego właściciele zgromadzili mnóstwo starych mebli, cennych drobiazgów, rycin, portretów i przedmiotów wyposażenia wnętrz, które zdobią pokoje. Położony w sercu Starego Miasta hotel przyciąga wielu zagranicznych turystów.
Świętojańska 2
Hotel Warszawa
Wzniesiony w latach 1931‑1933 na ówczesnym placu Napoleona 9, obecnie placu Powstańców Warszawy, budynek Prudential House, był jednym z najbardziej nowoczesnych i najwyższych obiektów w Warszawie. Można go określić mianem pierwszego drapacza chmur. Miał 19 kondygnacji i 66 metrów wysokości. Zaprojektowane przez Marcina Weinfelda elewacja i wnętrza oraz nowatorska konstrukcja żelbetonowa, wykonana przez prof. Stefana Bryłę i Wenczesława Poniża, wzbudzały jednak ogromne kontrowersje. Gmach nazwano „hańbą Warszawy” lub „żelbetonowym medium do wywoływania duchów”. Inwestorem było Towarzystwo Ubezpieczeniowe Przezorność, obecnie Prudential, funkcjonujące do dzisiaj. W 1936 roku na budynku zainstalowano maszt stacji telewizyjnej. W 1939 roku obiekt był na celowniku armii niemieckiej. Został zbombardowany i częściowo spłonął. Podczas Powstania Warszawskiego stał się symbolem walki, a na jego szczycie zawieszono biało‑czerwoną flagę. Budynek został odbudowany w latach 1950‑1953 także w szacie socrealistycznej i stał się siedzibą hotelu Warszawa, w którym znajdowało się wtedy 375 miejsc noclegowych. Nie cieszył się jednak zainteresowaniem wśród gości. Działał do 2002 roku, po czym spółka Hotele Warszawskie sprzedała go firmie Polimex‑Cekop, a ta odsprzedała go znanym przedsiębiorcom i hotelarzom z Krakowa – rodzinie Likusów. Ponowne otwarcie hotelu nastąpiło w 2018 roku. Nowi właściciele postawili na jakość i nowoczesność, nie zapominając jednak o historii. We wnętrzach użyto wysokiej jakości materiałów – granitów z Brazylii, Turcji czy Południowej Afryki, drzewa hikorowego, akacji, dębu oraz orzecha amerykańskiego do dekoracji ścian. Meble wykonano na zamówienie u polskich stolarzy. Do wykończenia użyto szlachetnych materiałów, takich jak: beton, stal, szkło i miedź. W hotelu znajdują się 142 pokoje i apartamenty. W prawie każdym z nich udało się zachować elementy żelbetonowych stropów lub elewacji, przypominających historię z lat 30. Podziw wzbudza wygląd łazienek – ich metraż, wyposażenie i wykończenie granitem oraz drewnem. Zadbano tu o każdy szczegół. Do hotelu prowadzi pięcioro drzwi, obłożonych miedzianą blachą, które pomimo wagi otwierają się same, zapraszając do środka. Tuż za recepcją ulokowano kameralne przestrzenne lobby z czarno‑białą granitową podłogą i szklanym dachem. W hotelu znajdują się także dwie restauracje.
Pl. Powstańców Warszawy 9
Tiffi Old Town Hotel
Kamienicę w stylu neorenesansu włoskiego na Krakowskim Przedmieściu 7, zaprojektował Henryk Marconi dla Józefa Grodzkiego w latach 1851‑1852. Budynek zdobiło 12 posągów mitologicznych, wykonanych przez uczniów Szkoły Sztuk Pięknych. W latach 1872‑1944 budynek należał do rodziny Krasińskich a potem do Czartoryskich. Kamienica została spalona podczas wojny. Odbudowano ją w latach 50. wedlug projektu Bohdana Pniewskiego. Niestety nie odtworzono ani rzeźb ani dekoracji. Od 1898 roku działało tu Centralne Laboratotrium Cukrownicze, a także Polska Macierz Szkolna. W kamienicy Grodzkiego, Boleslaw Prus umieścil akcję swojej kultowej powieści „Lalka”. W oficynie miał mieszkać Rzecki, z kolei sklep Mincla i Wokulskiego zajmował pierwsze piętro. Na przestrzeni lat budynek mieścił wiele firm i sklepów. Znajdowała się tu i herbaciarnia Wsiewłody Istomina i kawiarnia „Empire”, a potem Restauracja „Roma”, w okresie międzywojennym skład sreber braci Hempel, skład broni myśliwskiej oraz sklep malarza Kazimierza Pruszyńskiego. Po przejęciu kamienicy przez prywatnego właściciela, będącego w posiadaniu nowoczesnego Grand Hotelu Tiffi w Iławie, ruszyła przebudowa kamienicy, pod nadzorem konserwatora zabytków. W listopadzie 2021roku został otwarty hotel Tiffi Old Town, który nawiązuje do powieści Bolesława Prusa. Recepcja hotelu działa jako izba pamięci Rzeckiego i odwzorowuje mieszkanie subiekta, w którym znajduja się jego ówczesne wyposażenie i przedmioty codziennego użytku. Na ścianach wiszą zdjęcia aktorów, grających w filmie oraz pamiątki i plakaty filmowe. Hotel oferuje 38 pokoi i apartament prezydencki. Wnętrza nawiązują do dwudziestolecia międzywojennego. Ściany pokoi zdobią czarno‑białe fotografie polskiego fotografa Szymona Brodziaka, uznanego w 2019roku za najlepszego twórcę czarno‑białej fotografii na świecie. W hotelu mieści się też SPA – Tiffi Spa Dharma, oferujące zabiegi orientalne i ayurwedyjskie. Na parterze kamienicy znajduje się najstarsza warszawska księgarnia im. Bolesława Prusa, znana jako sklep Wokulskiego. Zarówno lokalizacja hotelu jak i historia z nim związana, opisana w „Lalce” przyciąga sympatyków tego dzieła, a kamienica jest często odwiedzana przez wycieczki szkolne z całej Polski.
Krakowskie Przedmieście 7
Teatro Hotel
Ulica Nowy Świat jest jedną z najbardziej znanych historycznych ulic Warszawy i częścią Traktu Królewskiego. W XX‑leciu międzywojennym tu właśnie skupiało się życie artystyczne warszawskiej inteligencji, ale także zwykłych mieszkańców. Istniało wiele kabaretów, teatrzyków, kin oraz restauracji. Podczas wojny ponad 85% budynków zostało zniszczonych lub uszkodzonych i dopiero w 1949 roku Nowy Świat ponownie otwarto dla obywateli. W 1980 roku Stare Miasto, do którego przez Krakowskie Przedmieście prowadzi ulica, zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na Nowym Świecie znajduje się wiele historycznych zrekonstruowanych budynków i kamienic. W jednej z nich – nazwanej kamienicą Dorfnerów (pierwsze wzmianki o budowie pochodzą z 1770 roku) – mieści się teraz hotel Teatro. Wcześniej znajdował się tu dworek należący do zakonu dominikanów, a w latach 20. XX wieku budynek był własnością łódzkiego Banku Przemysłowo‑Handlowego. Obiekt podczas wojny uległ częściowemu zniszczeniu. Zachowało się pierwsze piętro i część drugiego piętra oraz XVIII‑wieczna piwnica. W latach 1949‑1951 kamienica została odbudowana. Teatro hotel został stworzony na podstawie przemyślanego konceptu artystycznego. Każdy z 18 pokoi ma swojego patrona, sławnego twórcę teatralnego czy operowego. Hotel zgromadził oryginalne materiały teatralne związane z tymi artystami, ich portrety, zdjęcia aktorów oraz oryginalne afisze ze sztuk teatralnych. Na korytarzach hotelowych można podziwiać największe w Polsce zbiory starych plakatów teatralnych. Niezwykłym pomysłem było stworzenie muralu na ścianie podwórka, ilustrującego przedstawienie „Krakowiacy i Górale”. Wyglądając z okien hotelowych, można poczuć się jak na prawdziwym spektaklu teatralnym w teatrze letnim. Właściciele przygotowują się do otwarcia w hotelu restauracji Bi‑Ba‑Bo, nawiązującej stylem do lat 20. – z ofertą kabaretu, teatrzyku czy piosenki oraz z kuchnią naszych przodków. Hotel znajduje się pod patronatem Filharmonii Narodowej.
Nowy Świat 66
Arthotel Stalowa 52
Jedyny butikowy hotel na starej Pradze mieści się w zrewitalizowanej kamienicy z 1910 roku, ocalałej podczas wojny. Po gruntownym remoncie obiektu w 2012 roku oddano do użytku 19 pokoi i apartamentów zlokalizowanych na czterech piętrach. Każdy pokój jest wykończony w innym, niepowtarzalnym stylu. W zależności od preferencji goście mogą wybrać wnętrze nowoczesne, loftowe lub klasyczne. Każdy pokój ma swoją nazwę – w apartamencie Golden Gate elementem dekoracyjnym jest złota, metalowa, ażurowa brama, w pokoju Black Monkey zamieszkuje figlarna małpka zwisająca z drzewa, a pokój Cappucino utrzymany jest w ciepłych kolorach beżu i brązu. Projektantom wnętrz udało się połączyć surowe tynki i ściany z cegły ze stuletnimi parkietami drewnianymi, dodając pokojom ciepła. Wnętrza są nowoczesne i niepowtarzalne, ale można w nich poczuć klimat starej praskiej kamienicy. Hotel stworzył również artystyczną przestrzeń dla młodych polskich twórców, tzw. żywą galerię. Przez klika tygodni prace artystów są prezentowane w lobby i w restauracji ARTBISTRO, która znajduje się w przestronnym szklanym patio, wykończonym w stylu industrialnym. Patio zostało umiejętnie wkomponowane w stare praskie podwórze. Stoliki są także ustawione pod wspaniale zachowanym ceglanym sklepieniem łukowym w starym przejściu do kamienicy. Odtworzono także starą historyczną metalową bramę. Na stronie internetowej hotelu można przeczytać, że styl hotelu to „połączenie paryskiego romantyzmu z berlińskim industrialem”. Arthotel jest często odwiedzany przez fotografów i artystów oraz turystów z całego świata, poszukujących nowych trendów hotelowych, a nowoczesny design i historia obiektu wzbudzają zainteresowanie gości.
Stalowa 52
Autor Rooms
Jedna z najlepiej zachowanych kamienic, przy ul. Lwowskiej 17 w Warszawie to przykład berlińskiego kubicznego modernizmu. Została wzniesiona w latach 1911‑1912 przez firmę budowlaną Horn i Rupiewicz, według projektu szkockiego architekta – Artura Gurneya. Dla ówczesnych mieszkanców Warszawy ten fantazyjny budynek wyglądał jak zamek z Disneylandu ‑z wieloma balkonami i wykuszami oraz ozdobami ceramicznymi. Podczas wojny zniszczeniu uległa piękna narożna wieża, którą odtworzono w trakcie remontu w latach 20. W wyniku przebudowy ulicy Koszykowej kamienica zyskała wspaniały widok od strony Placu Konstytucji. Z relacji właścicieli budynku wynika, że od lat 40. do przełomu lat 90. na parterze mieścił się znany sklep mięsny. W 2012roku w wyniku reprywatyzacji, prawowici właściciele odzyskali budynek, lecz przeznaczyli go do sprzedaży. Obecnie stanowi siedzibę kilku instytucji, część lokali jest wynajmowanana na cele mieszkalne, a reszta stanowi własność prywatną. Z inicjatywy warszawskiej pracowni artystycznej Mamastudio, w mieszczącym się w kamienicy ogromnym apartamencie o powierzchni 184 m2, powstały pokoje butikowe Autor Rooms. Na tej przestrzeni znajduje się sześć pomieszczeń, cztery pokoje z łazienkami, kuchnia oraz wspólny salon. Celem tej innowacyjnej pracowni było stworzenie zupełnie nowej jakości na rynku noclegowym. Goście, którzy poszukują wyjątkowej atmosfery, kochają sztukę i nowoczesne designerskie pomysły oraz wzornictwo artystyczne, będą tu czuli jak w domu. Wnętrza są efektem kreatywnej współpracy architekta Mateusza Baumillera oraz projektantki i współwłaścicielki Autor Rooms – Magdaleny Ponagajbo. Każdy pokój zostal wyposażony w unikalne meble i przedmioty, autorstwa wybitnych polskich projektantów, takich jak Maria Jeglińska, Aleksander Oniszh czy Beza Projekt. Artyści wystawiają tu swoje prace np. szkło użytkowe, a gdy jakiś przedmiot spodoba się gościom mogą go zamówić. Codziennie przygotowywane są śniadania z ekologicznych produktów. Autor Rooms organizuje zwiedzanie Warszawy, poza utartymi szlakami, wejścia na wystawy, do teatru, do sklepów. Autor Rooms należy do globalnej sieci Design Hotels.
Lwowska 17
Residence 1898
W ścisłym centrum Warszawy, przy ul. Marszałkowskiej 72, można podziwiać jedną z najpiękniejszych neogotyckich narożnych kamienic. W drugiej połowie XIX wieku, w architekturze trwał okres poszukiwań stylu narodowego, który nazwano gotykiem wiślano‑bałtyckim. W tym wlaśnie stylu, Edward Goldberg zaprojektował w Śródmieściu kamienicę dla rodziny Taubenhausów. Obiekt oddano do użytku w 1898 roku. Do wykończenia wnętrz zastosowano szlachetne wyprawy tynkarskie, zamontowano ręcznie wykonane ozdobne parkiety w kształcie rozet i medalionów, zrealizowano łukowe elementy i ostrołukowe sufity. Do budowy ścian zewnętrznych budynku użyto pełnych cegieł ceramicznych. Do dzisiaj można podziwiać piękną neogotycką wieżyczkę narożnej ściany budynku. Podczas wojny kamienica została nieznacznie uszkodzona. Pierwsza odbudowa trwała 5 lat. Gruntowny remont kamienicy został przeprowadzony w latach 1998‑2001. Od tego czasu mieści się tu m.in.Instytut Kultury Włoskiej i przedstawicielstwo Włoskiego Instytutu Handlu Zagranicznego. W dobudowanej części – od strony ul. Jana Skorupki znajduje się recepcja i lobby hotelu, który funkcjonuje od 2004 roku. Hotel Residence 1898 to miejsce, w którym znajdują się 24 eleganckie, luksusowe i przestronne apartamenty, wszystkie z aneksami kuchennymi, jadalniami i sypialniami. Wnętrza zostały utrzymane w jasnych ciepłych barwach. Na odnowionym dużym podwórku wewnętrznym został zamontowany szklany świetlik w kształcie piramidy. Wieloletnimi klientami Residence 1898 są goście ambasad z różnych krajów. Od 2021 roku właścicielem Residence 1989 jest firma, zajmująca się produkcją filmową i telewizyjną, a jej Prezes Krzysztof Grędziński jest członkiem Polskiej oraz Europejskiej Akademii Filmowej. Spółka Residence 1898 planuje stopniową rewitalizację pomieszczeń hotelowych, mając na celu połączenie stylu z przełomu lat XX z najnowszymi trendami. Lokalizacja apartamentów w tej prestiżowej historycznej kamienicy na znanym szlaku handlowym przyciąga turystów z Polski i zagranicy.
Marszałkowska 72
Chopin Boutique B&B
W zaciszu Traktu Królewskiego, przy ul. Smolnej 14, wśród starych przedwojennych kamienic znajduje się perełka architektoniczna, pierwszy w Warszawie przykład modernizmu berlińskiego. Budynek zaprojektowany przez znanego architekta Edwarda Ebera, a wybudowany w 1910 roku, nie posiada żadnych dekoracji fasady, a jedynym jego wyróżnikiem jest spiczasta narożna wieża. W domu tym mieszkały znane osoby ze sfer polityki, arystokracji, artyści. Do 1938 roku zamieszkiwał tu Roman Dmowski, były minister spraw zagranicznych i poseł na sejm, lider Narodowej Demokracji. Podczas Powstania Warszawskiego, ten obszar miasta znalazł się w centrum walk, a warszawiacy i walczący powstańcy szukali schronienia w piwnicach budynku. W latach 2005‑2010, po przeprowadzeniu szeregu prac renowacyjnych i porządkowych, nowi właściciele podjęli decyzję o rozpoczęciu w kamienicy działalności hotelowej. Zależało im na pozostawieniu modernistycznej kamienicy i odtworzeniu przedwojennych wnętrz. Obecnie do dyspozycji gości są 34 pokoje urządzone w stylu art‑deco, każdy inny i niepowtarzalny. Pokoje nie mają numerów tylko imiona patronów, artystów pisarzy, królów, aktorów – postaci ważnych dla Warszawy i Polski. Hotel zgromadził największą kolekcję mebli znanego projektanta z Brna Jindricha Halabaly, ale w pokojach są także meble włoskie, francuskie i niemieckie. Nazwa hotelu Chopin pochodzi od nazwiska pianisty i kompozytora Fryderyka Chopina. Od 2013 roku codziennie o godz. 19.30, niezależnie od liczby chętnych, w małej, kameralnej salce koncertowej można posłuchać na żywo Jego muzyki. Chopin salon prowadzony jest przez Annę Hajduk, pianistkę absolwentkę Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Okazjonalnie grywają tu pianiści z całego świata, a słuchaczami są zarówno zwykli mieszkańcy Warszawy jak i znani i lubiani współcześni Twórcy czy politycy. Hotel wyróżnia się niecodzienną troską o ekologię. Na pokrytym roślinami dachu ustawiono ule, a w restauracji Filoksenia można skosztować świeżo palonej kawy. W ogrodzie letnim zawsze kwitną kwiaty i uprawiane są własne pomidory dynie, ogórki. W obiekcie można także wypożyczyć rowery. Hotel był wielokrotnie nagradzany prestiżowymi nagrodami. Został wpisany do europejskiego przewodnika hotelowego przez znanego pisarza amerykanskiego i podróżnika Ricka Stevsa.
Smolna 14
